پاسخ: اولا این طور نیست که خداوند تمامی آیات کتابش را برای همه غیر قابل فهم کرده باشد بلکه این قضیه فقط در مورد برخی آیات قرآن صادق است

ثانیا خداوند بنا به حکمت ها و مصالحی همه آیات کتابش را برای همگان قابل فهم قرار نداد که چند نمونه از آن حکمت ها را بیان می کنیم:
1- اگر همگان به حقیقت همه آیات پی می بردند این احتمال میرفت که دست مخالفان موجب تحریف لفظی قران گردد. لذا پروردگار که خود نگهبان قران است با این روش، گاه حقایق قران را در آن به گونه ای قرار می دهد که اذهان مخالفان در نگاه اول، متوجه برخی حقایق موجود در آن نمی شوند و به فکر دستبرد نمی افتند.
2- دلیل دیگر این است که مردم بدانند به تنهایی و بدون معلم قادر به استفاده ی کامل از قران نیستند و باید برای بهره برداری از این کتاب آسمانی به سراغ مبینین آن بروند، چنان چه قران خود می فرماید:

فَسَْلُواْ أَهْلَ الذِّكْرِ إِن كُنتُمْ لَا تَعْلَمُونَ(43) ..... أَنزَلْنَا إِلَيْكَ الذِّكْرَ لِتُبَينِ‏َّ لِلنَّاسِ مَا نُزِّلَ إِلَيهِْمْ وَ لَعَلَّهُمْ يَتَفَكَّرُون‏

 

« پس از اهل ذکر بپرسید اگر نمی دانید... و ما بر تو «ذکر» را نازل کردیم تا تو برای مردم آن چه را بر آنها نازل شده است تبیین فرمایی ، شاید که اندیشه کنند»
روایات ذیل این آیه شریفه بیانگر این حقیقت است که مبیّنین قران و اهل ذکر کسی جز پیامبر و امامان معصوم علیهم السلام نیستند. زیرا خداوند همه ی قران را برای حضرات معصومین محکم قرار داده و علم به حقیقت آیاتش را در سینه ی ان بزرگواران قرار داده است.
3- از دیگر حکمت های قابل فهم نبودن همه آیات قران این بوده تا مردم با مراجعه به مفسران واقعی، از هر گونه تحیر و اختلاف در امان مانده و فهم صحیح و درک درست از قران به دست آورند و از عواقب شوم تفسیر به رای که یکی از آن ها پدید آمدن فرقه ها و نحله ها است، جلوگیری شود.
4- از آن جا که پروردگار شرط کمال ایمان را مراجعه ی همگان به پیامبر و ائمه علیهم السلام قرار داده است، قران را نیز برای همگان قابل فهم قرار نداد تا مردم به آن جانشینان خدا رجوع نمایند و تسلیم کامل روحی و قلبی آن بزرگواران شوند.

نوشتن دیدگاه


تصویر امنیتی
تصویر امنیتی جدید