اشاره‌اي كوتاه به آياتي از جزء 8 قرآن كريم كه به مولا اميرالمؤمنين علي عليه‌السلام مربوط مي‌شود.

و علي الاعرف رجالٌ يعرفون كلاً بسيماهم
و در اعراف مرداني هستند كه همه را با چهره‌هايشان مي‌شناسند. (اعراف/46)
اصبغ بن نباته گفت: نزد علي عليه‌السلام نشسته بودم كه عبدالله‌بن كواء آمد و گفت: يا اميرالمؤمنين مرا از اين سخن خداوند: « و علي الاعراف رجال» خبر بده. فرمود: واي بر تو ابن‌كواء ما در روز قيامت ميان بهشت و جهنم مي‌ايستيم پس هر كس ما را ياري كرده به چهره‌اش مي‌شناسيم و او را وارد بهشت مي‌كنيم و هر كس كه ما را دشمني كرده او را به چهره‌اش مي‌شناسيم و او را وارد جهنم مي‌كنيم.(حسكاني:114)
فأذن مؤذن بينهم ان لعنه الله علي الظالمين
ندا دهنده‌اي در ميان آنان ندا داد كه لعنت خدا بر ستمگران باد. (اعراف/44)
محمدبن حنيفه از علي عليه‌السلام نقل مي‌كند كه گفت: فاذّن مؤذّن بينهم» من همان ندا دهنده هستم. ابن‌عباس گفت: علي‌بن‌ابي‌طالب را در كتاب خدا نام‌هايي است كه مردم آنها را نمي‌شناسند از جمله آنهاست سخن خداوند:«فاذّن مؤذّن بينهم» او همان موذن (ندا دهنده) است كه مي‌گويد: آگاه باشيد لعنت خداوند بر كساني كه ولايت مرا تكذيب كردند و حق مرا سبك شمردند. (حسكاني:115)
و نزعنا ما في صدورهم من غل تجري من تحتهم الانهار»
و آنچه در سينه‌هايشان كينه بود كنديم و از زير جويها روان است.(اعراف/43)
علي عليه‌السلام گفت آيه «و نزعنا ما في صدورهم من غلّ» درباره ما نازل شده است.(حسكاني:115)