اشاره‌اي كوتاه به آياتي از جزء 27 قرآن كريم كه به مولا اميرالمؤمنين علي عليه‌السلام مربوط مي‌شود.
«إِنَّ الْمُتَّقِينَ فِي جَنَّاتٍ وَنَعِيمٍ»طور/17
همانا پرهيزگاران در بهشت‌ها و نعمت‌ها هستند.
مجاهد از ابن‌عباس نقل مي‌كند كه درباره سخن خداوند:«إِنَّ الْمُتَّقِينَ فِي جَنَّاتٍ وَنَعِيمٍ» گفت: در خصوص علي عليه‌السلام و حمزه و جعفر و فاطمه سلام‌الله‌عليها نازل شده است مي‌گويد:
كساني كه در دنيا از شرك و گناهان كبيره پرهيز مي‌كنند، در بهشت‌ها يعني باغ‌ها و در نعمت‌ها يعني در جامه‌هايي در آن باغ‌ها هستند ابن‌عباس گفت: براي هر كدام از آنها باغي در بهشت برين است كه در وسط آن خيمه‌اي از لؤلؤ است و در هر خيمه‌اي تختي از طلا و لؤلؤ است و بر هر تختي هفتاد فرش گسترده است. (حسكاني:316)
«وَالَّذِينَ آمَنُوا وَاتَّبَعَتْهُمْ ذُرِّيَّتُهُم بِإِيمَانٍ أَلْحَقْنَا بِهِمْ ذُرِّيَّتَهُمْ وَمَا أَلَتْنَاهُم مِّنْ عَمَلِهِم مِّن شَيْءٍ كُلُّ امْرِئٍ بِمَا كَسَبَ رَهِينٌ» طور/21
كساني كه ايمان آورده‌اند و فرزندانشان به پيروي از آنان ايمان اختيار كرده‌اند، فرزندانشان را (در بهشت)به آنان ملحق مي‌كنيم و از عملشان چيزي نمي‌كاهيم. هر شخصي در گرو چيزي است كه انجام داده است.
ابومالك از ابن‌عباس نقل مي‌كند كه درباره سخن خداوند: «وَالَّذِينَ آمَنُوا وَاتَّبَعَتْهُمْ ذُرِّيَّتُهُم بِإِيمَانٍ» گفت: اين آيه در مورد پيامبر صلي‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم و علي عليه‌السلام، فاطمه سلام‌الله‌عليها و حسن عليه‌السلام و حسين عليه‌السلام نازل شده است.(حسكاني: 317)
«وَالنَّجْمِ إِذَا هَوَى*مَا ضَلَّ صَاحِبُكُمْ وَمَا غَوَى*وَمَا يَنطِقُ عَنِ الْهَوَى*إِنْ هُوَ إِلَّا وَحْيٌ يُوحَى*عَلَّمَهُ شَدِيدُ الْقُوَى*ذُو مِرَّةٍ فَاسْتَوَى*وَهُوَ بِالْأُفُقِ الْأَعْلَى»نجم/1-7
سوگند به ستاره چون فرود آيد كه يار شما نه گمراه شده و نه سرگشته است و از روي هوس سخن نمي‌گويد، بلكه آن به جز وحيي كه وحي مي‌شود نيست، او را فرشته نيرومند آموخته است، توانمندي كه راست ايستاد و او بر افق بالا بود.
ابن‌عباس درباره سخن خداوند: «وَالنَّجْمِ إِذَا هَوَى» گفت: انصار براي پيامبر خدا صلي‌الله‌عليه‌وله‌وسلم هفتصد دينار جمع كردند و آن را نزد آن حضرت آوردند و گفتند: اين مبلغ را براي تو جمع كرده‌ايم آن را از ما بپذير، پس خداوند اين آيه را نازل كرد: «قل ما اسئلكم علي اجرا»يعني براي تبليغ رسالت و قرآن مزدي از شما نمي‌خواهم «الّا الموده في القربي» يعني مگر محبت خاندانم را. منافقان گفتند: او از ما مي‌خواهد كه اهل‌بيت او را دوست داشته باشيم، پس خداوند اين آيه را نازل كرد «وَالنَّجْمِ إِذَا هَوَى» يعني سوگند به قرآن هنگامي كه به تدريج بر محمد صلي‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم نازل مي‌شود. «مَا ضَلَّ صَاحِبُكُمْ وَمَا غَوَى»يعني محمد صلي‌الله‌عليه‌وآله وسلم دروغ نمي‌گويد و گمراه نشده است و اهل‌بيت خود را از قول من برتري مي‌دهد «وَمَا يَنطِقُ عَنِ الْهَوَى»يعني سخن پيامبر راجع به فضيلت اهل‌بيت خود را از روي هوا و هوس نيست «إِنْ هُوَ إِلَّا وَحْيٌ يُوحَى» يعني قرآن وحي از جانب خداست و محمد صلي‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم در فضيلت اهل‌بيت خود از جانب خداوند سخن مي‌گويد.(حسكاني:320)
«مَرَجَ الْبَحْرَيْنِ يَلْتَقِيَانِ*بَيْنَهُمَا بَرْزَخٌ لَّا يَبْغِيَانِ*فَبِأَيِّ آلَاء رَبِّكُمَا تُكَذِّبَانِ*يَخْرُجُ مِنْهُمَا اللُّؤْلُؤُ وَالْمَرْجَانُ»الرحمن/19-22
دو دريا را روان كرد كه با هم برخورد كنند، ميان آن دو، حدّفاصلي است كه به هم تجاوز نمي‌كنند، پس كدام يك از نعمتهاي پروردگارتان را تكذيب مي‌كنيد؛ از آن دو لؤلؤ و مرجان بيرون مي‌آمد.
ابن‌عباس درباره سخن خداوند :«مَرَجَ الْبَحْرَيْنِ يَلْتَقِيَانِ»گفت: علي عليه‌السلام و فاطمه سلام‌الله‌عليها «بَيْنَهُمَا بَرْزَخٌ لَّا يَبْغِيَانِ» محبت دائمي كه قطع نمي‌شود و تمام نمي‌گردد «يَخْرُجُ مِنْهُمَا اللُّؤْلُؤُ وَالْمَرْجَانُ» حسن عليه‌السلام و حسين عليه‌السلام.(حسكاني:322)
«وَالسَّابِقُونَ السَّابِقُونَ*أُوْلَئِكَ الْمُقَرَّبُونَ»واقعه/10-11
و پيشي گيرندگان پيش گيرندگان آنان مقرّب هستند.
ابن عباس گفت: از پيامبرخدا صلي‌الله‌عليه‌وآله وسلم درباره سخن خداوند:«وَالسَّابِقُونَ السَّابِقُونَ*أُوْلَئِكَ الْمُقَرَّبُونَ» پرسيدم. گفت: جبرئيل تفسير آن را به من خبر داد و گفت: آنان علي عليه‌السلام و شيعيان او هستند كه به بهشت پيشي مي‌گيرند.(حسكاني:323)
«ثُلَّةٌ مِّنَ الْأَوَّلِينَ*وَقَلِيلٌ مِّنَ الْآخِرِينَ»واقعه/13-14
و گروهي از پيشينيان و اندكي از متأخران.
محمدبن‌فرات گفت: شخصي از جعفربن‌محمد عليه‌السلام راجع به اين آيه پرسيد:«ثُلَّةٌ مِّنَ الْأَوَّلِينَ*وَقَلِيلٌ مِّنَ الْآخِرِينَ» گفت: گروهي از پيشينيان عبارت بودند از پسر مقتول آدم و مؤمن آل‌فرعون و آن مردي كه در سوره ياسين ذكر شده است و اندكي از متأخران، علي‌بن‌ابي‌طالب عليه‌السلام است. (حسكاني:324)
«وَالَّذِينَ آمَنُوا بِاللَّهِ وَرُسُلِهِ أُوْلَئِكَ هُمُ الصِّدِّيقُونَ وَالشُّهَدَاء عِندَ رَبِّهِمْ لَهُمْ أَجْرُهُمْ وَنُورُهُمْ » حديد/19
و كساني كه به خدا و پيامبرش ايمان آورده‌اند، آنان همان راستگويان و گواهان نزد پروردگارشان هستند، براي آنان است پاداششان و نورشان.
عبدالرحمن‌بن‌ابي‌ليلي از پدرش نقل مي‌كند كه پيامبر خداصلي‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم گفت: صديقان سه نفرند: حبيب نجار مؤمن آل‌ياسين و حزقيل مؤمن آل‌فرعون و علي‌بن‌ابي‌طالب عليه‌السلام سومين آنها و افضل آنهاست.(حسكاني:326)
«يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ وَآمِنُوا بِرَسُولِهِ يُؤْتِكُمْ كِفْلَيْنِ مِن رَّحْمَتِهِ وَيَجْعَل لَّكُمْ نُورًا تَمْشُونَ بِهِ وَيَغْفِرْ لَكُمْ»حديد/28
اي كساني كه ايمان آوده‌ايد از خدا پروا كنيد و به پيامبر او ايمان بياوريد تا از رحمت خود دوچندان به شما بدهد و براي شما نوري قرار دهد كه با آن راه برويد و شما را بيامرزد و خدا آمرزنده مهربان است.
ابوجعفر درباره سخن خداوند:«وَيَجْعَل لَّكُمْ نُورًا تَمْشُونَ بِهِ »گفت: هر كس به ولايت علي عليه‌السلام تمسك كند، براي او نور است.(حسكاني:328)