بسم الله الرحمن الرحیم
نسيم خوش ولايت كه در سال دهم هجري از كنار بركهاي به نام غديرخم وزيدن گرفت ، هنوز هر صبح و شام ، روح حيات را در كالبد تشنگان حقيقت ميدمد .
بشنويم . گويا هماكنون رسول حق ما را مخاطب قرار داده و ميفرمايد :
« اي مردم ، هيچ آيهي مدح و رضايتي در قرآن نازل نشده مگر درباره عليبنابيطالب .فضايل او ، نزد پروردگار كه در قرآن آنها را نازل فرموده ، بيش از آن است كه بتوانم همه را در يك مجلس بشمارم . پس هر كس فضايل وي را شناخت و برايتان بيان كرد ، تصديقش كنيد » (1)
اي رسول مكرّم ، به گوش جان ميشنويم ، از فحواي دل ميپذيريم و با همه ي وجود باور داريم .
نيك ميدانيم كه معرفي امام ، جز امام در توان هيچكس نيست و علم به حقايق قرآن را در هيچ كجا جز محضر مقدس امام نميتوان يافت كه شما خود در بخش ديگري از آن خطابه ي شكوهمند رهنمودمان داديد كه : اي مردم علي و فرزندان پاك من از صلب او ثقل اصغرند و قرآن ثقل اكبر است. هر يك از اين دو شما را از ديگري با خبر مي سازد در حالي كه با آن موافق است . (2)
پس متواضعانه در مكتب معلمين حقيقي قرآن زانو ميزنيم تا ما را از ظاهر قرآن به باطن آن هدايت فرمايند .
در اين بخش ، هر بار به سراغ آياتي از كلامالله ميرويم كه در شأن اهلبيت (عليهم السلام ) نازل شده است تا درخشش تابناك قرآن ناطق ( وجود مقدس امام ) را در لابلاي آيات ملكوتي قرآن صامت به نظاره بنشينيم .
پروردگارا ، عاجزانه از درگاهت مسئلت داريم دلهاي ما را ظرف معارف شريف قرآن قرار دهي و توان درك فضائل اهلبيت ( عليهم السلام ) را ارزانيمان بفرمايي كه امام صادق ( عليه السلام ) فرمودند :
هر كس قدر و منزلت ما را از قرآن نشناسد ، در فتنهها براي او راه نجاتي نيست . (3)
پی نوشت ها
( 1 و 2 ) فرازي از خطابه ي غدير
( 3 ) تفسير عياشي