« يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُواْ اصْبِرُواْ وَصَابِرُواْ وَرَابِطُواْ وَاتَّقُواْ اللّهَ لَعَلَّكُمْ تُفْلِحُونَ »
اي كساني كه ايمان آورده ايد ،‌شكيبا باشيد، استقامت كنيد، و با امام زمانتان رابطه پيدا كنيد (يا از امام زمانتان دفاع كنيد) و تقوا پيشه كنيد، شايد رستگار شويد.(سوره آل عمران/آيه200)
احاديث فراوان در تفسير اين آيه آمده، به عنوان نمونه:
امام باقر عليه‌السلام مي‌فرمايند: اصبروا علي اداء الفرائض؛ شكيبا باشيد براي اداي فريضه‌ها، و صابروا علي عدوكم؛ و در مقابل دشمنان استقامت بورزيد، و رابطوا امامكم المنتظر؛ با امام منتظر خود مرابطه كنيد. مرابطه دو معنا دارد ؛ يك معنا يعني رابطه پيدا كنيد، راهي به سويش پيدا كنيد، يك معناي مرابطه هم كه خيلي مشهور است يعني دفاع از مرز. سربازاني كه در مرز اسلام و كفر مي‌جنگند اهل مرابطه هستند.
مي‌فرمايد با امام زمان خود مرابطه كنيد يعني يا به اين معنا كه رابطه بجوئيد و ارتباط پيدا كنيد يا اينكه از مرز عقيده‌تان در مقابل كافران، در مقابل كساني كه به امامت آن حضرت ايمان ندارند، دفاع كنيد.
حديثي ديگر از امام باقر عليه‌السلام از طريق اهل‌سنت هست كه فرمودند: و صابروا علي اذية عدوكم؛ بر اذيت دشمنان استقامت كنيد، و رابطوا امامكم المهدي المنتظر؛ با امام خود، حضرت مهدي منتظر مرابطه كنيد يعني ارتباط پيدا كنيد يا به تعبير ديگر از مرز اعتقادي خود دفاع كنيد.
به همين مضمون روايتي هم از امام صادق عليه‌السلام داريم.
باز امام سجاد عليه‌السلام وقتي درباره‌ي مرابطه بحث مي‌كند يعني سربازاني كه در مرز مي‌جنگند، مي‌فرمايد در زمان ما مرابطه نيست.
امام سجاد در زمان بني‌اميه بود لذا مي‌فرمايد در زمان ما مرابطه نيست يعني اينكه كسي بيايد زير پرچم يزيد با كفار بجنگد، اين را مرابطه نمي‌گوييم چون خود يزيد از آن كافر، كافرتر است.
و سيكون ذلك من نسلنا المرابط؛ در نسل مرابط ما مرابط خواهد شد.
خيلي ظريف است كه حضرت بقية‌الله‌ (ارواحنا فداه) در آن توقيع شريفي كه به جناب شيخ‌مفيد مرقوم فرمودند از ايشان به عنوان مرابط يعني كسي كه از مرز عقيده دفاع مي‌كند، ياد كرد؛ پس اين مرابطه لازم نيست فقط با اسلحه و در ميدان نبرد باشد بلكه دفاع از عقيده‌ي حقه در مقابل مخالفان را نيز مرابطه مي‌گويند.
امام باقر عليه‌السلام باز در همين رابطه فرمود: و صابروا علي التقيه ؛ بر سختي تقيه شكيبا باشيد.
انسان در مقابل دشمن اگر بخواهد حمله بكند و جانش را در مقابل شمشير قرار بدهد، خيلي آسان است اما اگر بخواهد تقيه را پيش بگيرد، قدرت داشته باشد ولي مصالح اسلامي ايجاب كند كه تقيه را رعايت كند، طبعاً تقيه خيلي سخت‌تر از اين است كه انسان از جان خودش بگذرد و با دشمن بجنگد. مي‌فرمايد كه در زمان غيبت، به سختي تقيه شكيبا باشيد، يقيناً وقتي اميرالمؤمنين عليه‌السلام در مقابل مهاجمان سكوت كرده، اين سكوتش خيلي سخت‌تر بود از اينكه در ميدان جنگ خودش را جلوي شمشيرها و نيزه‌ها مي‌انداخت.
باز امام صادق عليه‌السلام مي‌فرمايد: اصبروا علي المصائب؛ بر مصيبت‌ها شكيبا باشيد، صابروهم علي الفتنه؛ در فتنه‌ها استقامت بورزيد، وارد فتنه نشويد، و رابطوا علي من تقتدون به؛ در برابر امامي كه به آن اقتدا كرده‌ايد، مرابطه كنيد يعني از او دفاع كنيد.
امام صادق عليه‌السلام فرمود: علماء شيعتنا مرابطون؛ عالمان شيعيان ما مرابط هستند. مرابط يعني چه؟ اينها دارند در مرز مي‌جنگند، في‌الثغر الذي يلي ابليس و عفاريته؛ در يك مرزي كه با شيطان و بچه‌هاي شيطان دارند مي‌جنگند، و يمنعونه عن‌الخروج علي ضعفاء شيعتنا؛ و شيطان را مانع مي‌شوند از اينكه بر ضعفاي شيعيان ما تهاجم كند، عن أن يتسلط عليهم؛ و مانع مي‌شوند كه شيطان بر ضعفاي شيعيان ما تسلط پيدا كند.