« يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُواْ مَن يَرْتَدَّ مِنكُمْ عَن دِينِهِ فَسَوْفَ يَأْتِي اللّهُ بِقَوْمٍ يُحِبُّهُمْ وَيُحِبُّونَهُ ... » مائده/54
اي كساني كه ايمان آورده‌ايد، هر كس از شما از دين خود مرتد بشود، از دين خود برگردد، به زودي خداوند منان، قومي را مي‌آورد كه آنها را دوست دارد و آنها نيز او را دوست دارند.
اين آيه به اصحاب آقا بقية‌الله تفسير شده است.
در ذيل آيه‌ي شريفه، احاديث فراواني داريم كه برخي از آنها را تقديم مي‌كنيم:
اميرمؤمنان عليه‌السلام در ذيل آيه‌ي شريفه مي فرمايد: سيأتي الله بقوم يحبهم الله و يحبونه؛ خدا قومي را مي‌آورد كه خدا آنها را دوست دارد و آنها نيز خدا را، و يملك من هوبينهم غريب؛ كسي كه در ميان آنها غريب است، به قدرت مي‌رسد، فهو المهدي؛ و آن وجود مقدس آقا بقية‌الله است، أحمر الوجه؛ صورت مباركش گلگون است، بشعره صهوبه؛ در محاسن مباركش، سرخ و سفيدي است، يملا الارض عدلا بلا صعوبة؛ به راحتي روي زمين را پر از عدل و داد مي‌كند، يعتزل في صغره عن امه و ابيه؛ در سن كودكي از پدر و مادرش دوري مي‌گزيند يعني براي حفظ امنيتش به جاي دوري مي‌رود و در خدمت پدر و مادر نمي‌باشد، و يكون عزيزا في مربّاه؛ در جايي كه پرورش مي‌يابد، عزيز و گرانمايه است، فيملك بلاد المسلمين بامان؛ با امنيت، همه‌ي كشورهاي اسلامي را به دست مي‌آورد، يعني با خونريزي و حمله نيست، با برنامه‌هايي كه افراد كشورگشا دارند نيست، بلكه با امنيت، همه‌ي كشورها را تحت سيطره‌ي خود درمي‌آورد، و يصفو له الزمان؛ زمانه با او سازگار مي‌شود، زمانه برايش صاف مي‌شود، و يسمع كلامه و يطيعه الشيوخ و الفتيان؛ پيران و جوانان از او فرمان مي‌برند و آنچه دستور مي‌دهد خرد و كلان و پير و جوان از او فرمان مي‌برند، و يملا الارض عدلا كما ملئت جورا؛ زمين را پر از عدالت مي‌كند، همانگونه كه پر از ستم شده؛ فعند ذلك كملت امامته؛ در آن هنگام امامت او به كمال مي‌رسد، و تقررت خلافته؛ و خلافت او مستقر مي‌شود، و الله يبعث من في القبور؛ خدا نيز كساني را كه توي قبرها هستند، برمي‌انگيزاند(يعني مسئله رجعت)، فاصبحوا لا يري الا مساكنهم؛ اينها مي‌آيند مي‌بينند كه از زن و بچه و خانه و كاشانه، خبري نيست، همه از بين رفته و فقط سرزمينشان باقي است، و تعمر الارض؛ زمين آباد مي‌شود. توي روايات ديگر داريم كه يك وجب زمين غيرآباد در روي زمين نمي‌ماند، در يك تعبير داريم كه اگر كسي از شرق تا غرب برود، بر خاك پا نمي‌گذارد، همه جا چمن و زراعت است ، و تصفو و تزهو بمهديِها؛ كره‌ي زمين به بركت حضرت بقية‌الله صفا پيدا مي‌كند و شكوفا مي‌شود، و تجري به انهارها؛ تمام چشمه‌سارها به بركت او جريان پيدا مي‌كند، و تعدم الفتن و الغارات؛ فتنه‌ها به صفر مي‌رسد و غارت‌ها و شبيخون‌ها تمام مي‌شود، و يكثر الخير و البركات؛ خيرات و بركات، همه جاي جهان را فرا مي‌گيرد.
امام باقر عليه‌السلام فرمودند: و لو أنّ اهل الارض كفروا جميعا حتي لا يبقي احد لَجاء الله لهذا الامر باهل يكون من اهله؛ اگر همه ي اهل زمين كافر بشوند، احدي موحد در روي زمين نميماند، خدا اهلي را مي‌آورد كه اهل او باشند.
حديث بعدي، اين را روشنتر بيان فرموده، يعني اگر همه هم كافر بشوند، آن افرادي كه بايد در خدمت آقا بقية‌الله باشند، آنها هستند، بعد اين آيه را تلاوت نمود.
امام صادق عليه‌السلام در حديثي ديگر فرمود: انّ صاحب هذا الامر محفوظ له اصحابه؛ صاحب اين امر، يارانش براي او ذخيره شده، يعني اينگونه نيست كه براي اين ياران احتمال لغزشي باشد، اين 313 نفر براي حضرت ذخيره شده‌اند و محفوظند، لو ذهب الناس جميعا اتي الله له باصحابه؛ اگر همه‌ي مردم روي زمين يا از بين بروند يا از دين بيرون بروند، خدا اصحاب آن حضرت را مي‌آورد.
باز در تفسير قمي آمده است كه اول اين آيه خطاب است به آن عده از اصحاب پيامبر كه حقوق آل ‌محمد را غصب نمودند و از دين خدا مرتد شدند، و قسمت فسوف يأت الله، در مورد حضرت مهدي و اصحاب آن حضرت نازل شده است.