اگر متوجه شويد كه پنهاني و دور از چشم ديگران زير نظر يك دوربين مخفي قوي هستيد، چه مي‌كنيد؟

حتماً مي‌گوييد، سعي مي‌كنيم كه اعمال و رفتارمان را بهتر و زيباتر انجام دهيم و مرتكب عمل ناپسندي نشويم.

دوستان، آيا  مي‌دانيد خداوند چشم‌هاي مهرباني را به نظارت ما گمارده تا هميشه شاهد و ناظر بر اعمال ما باشند؟ ديدگان مهرباني كه از آن كسي نيست جز امام هر زماني كه حجت خدا روي زمين مي‌باشد ، خداوند متعال امام هر عصري را  ناظر بر بندگان خود قرار داده تا در قيامت نسبت به عملكرد آنها شهادت دهند، از اين جهت امام را عين الله مي‌گويند. البته اين نظارت به اين معنا نيست كه خداوند براي شاهد و ناظر بودن خود بر بندگان نياز به برگزيدگانش داشته باشد، هرگز چنين نيست و خدا بدون آنها نيز آگاهي  و نظارت كامل بر ظاهر و باطن بندگان دارد اما علاوه بر آن كه خودش شاهد است، آنها را هم كه شاهد قرار داده، همچنان كه گروهي از ملائكه را به عنوان شاهد، موكل بر بندگان خويش نموده است.

پس بدانيد زماني كه مشغول به اعمال زشت و ناپسندي هستيم آن چشم‌هاي مهربان نظاره‌گر ما هستند و هنگامي كه آثار كردارمان، بلاها و نقمات را در زندگيمان جاري مي‌سازد آن ديدگان نگران باراني شده و برايمان از درگاه الهي طلب آمرزش و مغفرت مي‌نمايند!

به راستي ما نبايد در مقابل اين دوربين قوي و با عظمت پروردگار مواظب اعمال و رفتارمان باشيم؟ آن دو چشم مهربان و زيبايي كه ذره‌اي از اعمال ما از آن پوشيده نمي‌ماند.

به نظر شما چه بايد كرد؟؟! چگونه مي‌توان رضايت آن عزيز محبوب را فراهم آورد؟ آيا جز با اطاعت و پيروي از دستورات آن بزرگوار مي‌توان در جهت شادي آن ديدگان مهربان قدمي برداشت؟