چند دقيقه بدون كمك يكي از انگشتان دست كارهايتان را انجام دهيد، چه مي‌شود؟ آيا مي‌توانيد به سرعت و به راحتي قبل به امورتان بپردازيد؟ چه اندازه كارهايتان مختل مي‌شود؟
دقت به اين موضوع ما را در مورد نعمت‌هاي خداوند به خصوص آنهايي كه به حسابشان نمي‌آوريم شرمنده مي‌كند و اين‌جاست كه همه‌ي نعمات پروردگار اعم از كوچك و بزرگ را با اهميت مي‌شمريم، توجه به اهميت نعمت خود نوعي شكر قلبي است و باعث مي‌شود زمينه‌ي شكر زباني نيز فراهم شود و به دنبال آن آدمي بيشتر از قبل قدردان آن نعمت شود و درصدد برآيد تا حق آن نعمت را ادا كرده و راه را براي كفران آن ببندد.
حال اين سؤال مطرح مي‌شود كه بزرگترين نعمتي كه خداوند د راختيار ما قرار داده چيست؟
اصلاً نعمتي وجود دارد كه نسبت به ساير نعماتش از همه برتر و والاتر باشد؟
در پاسخ بايد گفت: آري، نعمتي هست كه ساير نعمتها به واسطه‌ي وجود او و از طريق او به ما مي‌رسد، نعمتي كه خداوند نسبت به ساير نعماتش برتر داشته است.1 اصلاً به بركت آن نعمت بزرگ است كه سفره‌ي هستي پهن گشته و خلائق ريزه‌خوار آن شده اند. نعمتي كه به خاطر او ابر و باد و ماه و خورشيد و همه‌ي هستي در كارند. نعمتي كه هرگز منقطع نمي‌شود و خداوند همواره آن را بدون هيچ‌گونه استحقاقي به ما عطا فرموده است. اين نعمت عظيم، كسي نيست جز وجود مقدس امام، او كه وليّ نعمت ماست و همه‌ي نعمت‌هاي دنيا و آخرت به وساطت او به ما مي‌رسد. عظمت امام اين نعمت الهي بدان مرتبه است كه خداوند هيچ عذري را در قبال به جا نياوردن شكرش از ما نخواهد پذيرفت. آري، امام آن نعمت عظيمي است كه همگان در روز قيامت درباره‌اش مورد سؤال قرار مي‌گيرند.2
آيا تاكنون به اين حقيقت كه امام بزرگترين نعمت الهي است توجه داشته ايم؟ تا به حال چند بار در پيشگاه خداوند به خاطر اين كه شناخت امام را به ما ارزاني داشته سر به سجده‌ي شكر نهاده‌ايم؟ آيا به اين موضوع كه درباره‌ي نعمت وجود امام مورد سؤال قرار مي‌گيريم، دقت داشته‌ايم؟ اگر پاسخ ما در برابر اين پرسش‌ها منفي باشد بيم آن مي‌رود كه كفران نعمت كرده باشيم. به راستي چه بايد كرد؟ در اين عصر كه حضرت حجت عليه‌السلام پيشوا و امام ماست چگونه بايد قدر اين نعمت عظيم را بدانيم تا به عقوبت غفلت از ياد ايشان مبتلا نشويم؟
توجه به اين نعمت بزرگ باعث مي‌شود كه آدمي در همه‌ي امور حتي يك عمل ساده مثل آب خوردن هم، خود را مديون ايشان بداند و همان‌طور كه احساس مي‌كند بايد شكرگزار خدا باشد به همان‌گونه خود را مديون امام نيز دانسته و مي‌فهمد كه بايد حق ايشان را ادا نمايد، بدين‌گونه بايد همواره قلباً آن وجود مقدس را وليّ نعمت خود بدانيم و مخلصانه از طرق مختلف به ايشان ابراز محبت كنيم و ديگران را نيز متوجه ايشان سازيم و اعضاء و جوارحمان را در راه خدمتگزاري به حضرتش در راه رضايت حق‌تعالي بسيج نمائيم. آنگاه خواهيم ديد كه خداوند از سر فضل به پاداش اين انجام وظيفه محبت انسان را به امامش افزون كرده و آدمي را مستحق معرفت بيشتر آن عزيز مي‌نمايد.
به اميد آن كه با خدمتگزاري صادقانه به آستانش به آن مرحله از معرفت برسيم كه خود را عاجز از شكر اين نعمت الهي بدانيم.
پی نوشت ها
1- كافي/كتاب‌الحجة/ح10- بحارالانوار /ج27/ص120- اصول كافي/كتاب‌الحجة/باب‌النوادر /ج5- اصول كافي /كتاب‌الحجة/باب انّ الارض كلها للامام /ح4- آفتاب در غربت سيدمحمدبني‌هاشمي
2- ذيل آيه 8/تكاثر روايتي از اميرالمؤمنين در بحارالانوار ح24/ص52/ح5 آمده كه فرموده اند: نَحنُ النَّعيم ، ما نعمت هستیم