سلام بر مولای غریبی که بی حضور سبزش در سرزمین انتظار همه‌ی شیعیانش غریبه‌اند .
آقای من! کدام زبان می تواند گویای اندوه شما در مصیبت روز عاشورا باشد که هر صبح و شام بر مصیبت جد غریبتان می نالید و به جای اشک ، خون گریه می کنید .
یابن زهرا! می دانیم که سالهاست ثانیه شمار لحظاتید تا لحظه ی موعود فرا رسد و آن گاه با شعار « یالثاراث الحسین » به خونخواهی آل محمد صلی الله علیه و آله و سلم به پا خیزید .
ای صاحب عصر و زمان ! ما می خواهیم به تمام جهانیان بگوییم که اگر چه دست تقدیر روزگار شیعیان و دوستداران اهل بیت علیهم السلام را نیز از یاری امام حسین علیه السلام بازداشت اما همه ی آنها هر روز با دل و جان و از اعماق قلب هایشان ندبه می کنند : « يَا لَيتَنِي كُنتُ مَعَهُمْ فَأَفُوزَ فَوْزًا عَظِيمًا »
آری ، آنها می خواهند هم چون یاران باوفای جد بزرگوار شما در کربلای غیبت تان ندای « هل ناصر ینصرنی » امام زمانشان را لبیک گویند تا هر چه زودتر غربت و اندوه شما به پایان برسد .
به امید روزی که توفیق یاری کردن یوسف زهرا ، منتقم خون آل‌عبا روزی همه‌ی دوستداران امام مهربانیها شود .