emam zaman112

 

مولای من!

چه دنیای غریبی است ! دوازده قرن است که از غیبت شما می گذرد ، غربتی که اشک آسمان و زمین را جاری ساخته ، اما گویا حتی کسانی که خود را شیعه و محب شما می دانند نیز در خواب غفلت فرو رفته اند!!
آری ، اگر هر کدام از ما که خود را منتظر ظهور تنها حجت خدا در روی زمین می دانیم کمی با دقت بیشتری به زندگی خود نگاه کنیم ، می بینیم که حضور مولای خود را در لحظه لحظه‌ی حیاتمان جدی نگرفته ایم.!
در حالی که در حال غرق شدن در امواج خروشان فتنه و نیرنگ و جهل و بی عدالتی در دوران تاریک و سرد غیبت هستیم اما حتی از تمسک و توسل به تنها سفینه‌ی نجات خود غافل مانده ایم؟!
حتی از خود نپرسیده ایم که دلیل طولانی شدن غیبت چیست؟ و غافل از آن هستیم که امام زمان علیه السلام حقوقی برگردن ما دارند!
مهدی جان! فرزندان گنه کار خود را دعا نما چرا که در پیچ و خم کوچه های زندگی راه را گم کرده و به بیراهه رفته ایم. عنایتی نما تا از جاده های خطرناک سستی و غفلت و گناه به جاده های سرسبز امامت و ولایت قدم بگذاریم.
ای سفینه‌ی نجات! ما با لطف شماست که می توانیم حقیقت انتظار را بیاموزیم و توفیق عمل به آیین انتظار را بیابیم ، پس یاریمان کن و گوشه‌ی چشمی بنما تا بتوانیم علف های هرز گناه را در مزرعه دلهایمان ریشه کن کنیم و آن گاه در صف منتظرانت قرار بگیریم.
مولای من! از اقیانوس بیکران معرفت ات به ما نیز عطا کن تا ما نیز در زمره‌ی یاران و یاری کنندگانت قرار گیریم .
به امید آن که هیچ لحظه ای بر ما نگذرد مگر با ترنم نام و یاد تو .
و برای آمدن آن روز موعودی که با تمام وجود به استقبالت بشتابیم و سر و جان فدایت نماییم، لحظه شماری می کنیم.

نوشتن دیدگاه


تصویر امنیتی
تصویر امنیتی جدید