خداوند در قرآن كريم مي‌فرمايد: ان تنتصروا الله ينصركم و يثبت اقدامكم، اگر خدا را ياري كنيد او نيز شما را ياري نموده و در سلوك راه حق قدمهايتان را ثابت و استوار نگه مي‌دارد.
ممكن است چنين سؤالي در اذهان خطور كند كه خداوند تبارك و تعالي كه بي‌نياز مطلق است و احتياج به ياري ديگران در مورد ذات مقدس او معقول نيست؛ چگونه چنين درخواستي از بندگانش نموده و در عوض ياري خويش، به انان وعده نصرت داده است؟
در پاسخ بايد گفت كه پروردگار از جهت شدت محبت و علاقه‌اي كه به اولياء خود دارد، ياري آنها را ياري خود و ظلم آنها را ظلم به خود و احسان به آنها را احسان به خود، فرض نموده است و آنها را ملاك و معيار قرار داده تا بندگانش را امتحان فرمايد. پس هر كس مي‌خواهد خدا را ياري كند تا مشمول عنايت او گردد، بايد اولياء الهي را ياري كند و در اين زمان، ولي خدا، حضرت حجة‌بن‌الحسن صاحب‌الزمان(عجل الله تعالی فرجه الشریف) است كه ما موظف به ياري او هستيم و ياري او، ياري پروردگار است. در ارتباط با ياري اهل بيت عليهم‌السلام و اهميت و فضيلت آن به نمونه‌اي از روايات فراواني كه به ما رسيده اشاره مي‌كنيم كه طي آن رسول مكرم اسلام صلي‌الله‌عليه‌وآله‌وسلم فرموده‌اند: در بهشت سه درجه و در جهنم سه مرتبه هست. پس بالاترين درجات بهشت مخصوص كساني است كه ما را در دل دوست داشته و با دست و زبانشان ياري كنند و در درجه‌ي دوم كساني هستند كه ما را در دل دوست داشته و با زبانشان ياري نمايند و درجه‌ي سوم كساني هستند كه فقط محبت ما را در دل جاي داده‌اند. و اما آنانكه دشمني ما را در دل داشته و با دست و زبان خود بر عليه ما تلاش مي‌كنند در پايين‌ترين مرتبه‌ي آتش قرار دارند و در مرتبه‌ي قبل از آن، كساني هستند كه دشمني ما را در دل داشته و زبان خويش را نيز بر عليه ما به كار مي‌گيرند و در مرتبه‌ي قبل از آن كساني قرار دارند كه دشمني و عداوت ما را در دل جاي داده باشند. با اين توضيحات روشن شد كه ياري امام و حجت خدا در ره زماني تا چه اندازه ارزشمند است. اما آيا ما قادر به ياري امام عصر(عجل الله تعالی فرجه الشریف) كه از ديدار جمال مباركش محروميم، هستيم؟ چگونه مي‌توانيم امامي را كه در غربت غيبت به سر مي‌برند ياري كنيم؟ آيا براي ياري رساندن به حضرتش، بايد تا عصر ظهور صبر كنيم يا اينكه راههايي براي نصرت و ياري حضرت در شرايط فعلي نيز وجود دارد؟ حق آن است كه ما در دوران غيبت نيز موظف به ياري حجت خدا هستيم و راههاي فراواني براي اين امر وجود دارد كه طي اين درس به چند مورد از آن اشاره مي‌شود.
و به يقين ما بايد خويشتن را براي ياري حضرت در جهت ريشه كن كردن ظلم و برپايي حق، در زمان ظهور نيز آماده كنيم كه اين همان حقيقت انتظار است.
1) ياري امام عصر (عجل الله تعالی فرجه الشریف) با رعايت تقوي
حضرت ولي‌عصر عليه‌السلام در يكي از توقعيات شريف خود فرمودند: به درستي كه ما در رعايت امور شما بي‌توجهي ننموده و ياد شما را از خاطر نبرده‌ايم و اگر چنين نبود به بلاهاي سختي گرفتار مي‌شدند و دشمنان شما را از پاي درمي‌آوردند ، پس تقوي پيشه كنيد و ما را در نجات از فتنه‌اي كه شما را احاطه كرده ياري كنيد.
منظور از كمك و ياري كسي، همراهي با او در رساندن نفعي به وي و يا دفع ضرري از اوست و مومن، با رعايت تقوي، ازچند راه، امام را ياري مي‌نمايد.
الف) يكي از مهمترين اموري كه از جانب خدا به عهده‌ي امام گذاشته شده، هدايت و راهنمايي بندگان به سوي خير و صلاح است پس هرگاه انسان يك نفر را هدايت كند و به اصلاح برساند، امام را در اين مسير ياري كرده است و تفاوتي در اين نيست كه اين فرد، خود انسان باشد يا ديگري. بنابراين اصلاح خويشتن و رعايت تقوي، از جلوه‌هاي ياري امام عصر(عجل الله تعالی فرجه الشریف) است.
ب) وقتي كسي اهل تقوي شود، آثار ظاهري تقواي او موجب بيداري و يادآوري و هدايت ديگران مي‌شود چرا كه تأثير هدايت عملي بسيار بيش از راهنمايي كلامي است و اين مصداق بارز ياري آن حضرت است در جهت وظيفه هدايتي كه بر عهده دارند.
ج) در روايت مشهوري امام صادق عليه‌السلام به شيعيان مي‌فرمايد: براي ما مايه‌ي زينت باشيد نه مايه‌ي زشتي و ننگ . وقتي انسان به زيور تقوي آراسته شد امام عليه‌السلام به وجود او افتخار مي‌كند و بدينوسيله او براي امام زمان خود مايه‌ي زينت شده است.
د) همه‌ي فيوضات الهي به يمن وجود امام عليه‌السلام نازل مي‌شود و از دست مبارك حضرت، به خاطر وجود شيعيان اهل تقوي افاضه مي‌گردد و اگر تقواي آنان نباشد اعمال زشت ديگران مانع نزول بركات مي‌شود. پس تقواي مومنين، امام را در رساندن فيوضات به بندگان خدا ياري مي‌كند.
هـ) از جمله شئونات امام، شفاعت و دعاي حضرت است در حق شيعيان و دوستانشان كه به اين وسيله، خداوند اعمال آنها را قبول و كاستي‌هاي آن را برطرف مي‌نمايد و گناهانشان را عفو مي‌فرمايد و اگر شفاعت و دعاي ائمه اطهار عليهم‌السلام در حق شيعيانشان نباشد، يقيناً در دنيا و آخرت، در سختي‌ها گرفتار و هلاك خواهند شد و از پاداش اعمال و حسنات محروم مي‌شوند. براي توضيح بيشتر بايد گفت تأثير دعاي امام بر اعمال نيك دوستانشان مانند كيمياست كه وقتي به قطعه مسي برسد آن را ارزشمند و قيمتي مي‌كند. دعاي امام اعمال شيعيان را ارزشمند كرده وباعث قبولي آن در درگاه الهي مي‌گردد. همچنين تأثير دعاي امام در گناهان آنان، مانند اثر ترياقي است كه به شخص مسموم مي‌دهند تا اثر زهر را از بين ببرند و فرد از هلاكت نجات يابد. دعاي امام سبب بخشيده شدن گناهان شخص شده و او را از هلاكتي كه در اثر گناهان و نافرماني‌ها ايجاد مي‌شود، نجات مي‌بخشد. زيرا بعضي از گناهان، گرچه به ظاهر كوچكند، لكن نزد خداوند بزرگند و چه بسا موجب از بين رفتن ايمان و سبب شرك و ضلالت شوند اما مؤمن به وسيله‌ي دعا و طلب مغفرت امام عليه‌السلام از شر چنين گناهاني سالم مي‌ماند.
پس فرد مؤمن با رعايت تقوي، امام را در وقع دعا و شفاعت در حق او ياري مي‌كند. چون عدم رعايت تقوي و ارتكاب گناهان بسيار يا كوچك شمردن واجبات الهي سبب مي‌شود دعاي امام در مورد او اثر نكند و گاه انسان را به جايي مي‌رساند كه قابليت اينكه حضرت در حق او دعا كنند را از دست مي‌دهد.
آنچه در اينجا يادآوري آن لازم است اينكه بنده‌ مؤمن نبايد به عمل صالح خود مغرور شود و دچار عُجب شود، بلكه دائماً بايد تلاش و كوشش كند تا آنچه لازمه‌ي مودّت و موالات حقيقي نسبت به امام زمان عليه‌السلام است را انجام دهد تا مورد دعاي حضرت واقع شده و به اين وسيله روح و جسم او از جميع ناپاكي‌ها و آلودگيهاي ظاهري و باطني تطهير شود.
2) ياري امام عصر (عجل الله تعالی فرجه الشریف) با راهنمايي جاهلين
راهنمايي و هدايت افراد جاهل و گمراه به اصول و معارف يا فروع و احكام از راههاي مختلف امكان‌پذير است.
الف) با بيان معارف و حقايق دين و رفع ابهامات و شبهات
ب) عمل و رفتار پسنديده كه چنانچه در بحث تقوي ذكر شد ، بهترين نوع هدايت و راهنمايي است.
ج) با پرداخت مال و صرف هزينه در اموري كه ديگران را به سلوك مذهبي متمايل سازد.
د) تأليف و تصنيف كتب و احاديث و ارائه دلايل علمي و براهين عقلي .
پس هر كس به هر شكلي كه براي او ممكن است بايد در جهت راهنمايي افراد گمراه تلاش كند كه اين از بهترين عبادتهاست و مقصود از زنده كردن نفس در آيه‌ي « و من احياها فكانما احيا الناس جميعا » ‌نيز طبق فرموده‌ي امام باقر عليه‌السلام راهنمايي افراد و نجات آنها از ضلالت و گمراهي است و در روايات فضائل زيادي براي آن ذكر شده است و چون مسئله هدايت جاهلين يكي از شئونات امام است هر كس به توفيق الهي بتواند وسيله‌ي هدايت گروهي شود در واقع آن حضرت را در امر ترويج دين و تبليغ آن ياري كرده است.
از همين روست كه حضرت ولي‌عصر(عجل الله تعالی فرجه الشریف) در طول دوران غيبت خويش، توجه و عنايت خاص به علما و فرزانگاني كه در اين مسير گام برمي‌دارند، داشته و بارها و به اشكال مختلف، آنان را مورد تأييد قرار داده‌اند. به يك نمونه از اين توجهات عنايت فرماييد.
در زمان شيخ مفيد، شخصي از روستايي خدمت ايشان رسيد و سؤال كرد: زني حامله فوت كرده و نوزاد در شكم او زنده است. آيا بايد شكم زن را شكافته و طفل را بيرون آوريم يا او را به همين حالت دفن كنيم؟ شيخ فرمود: به همان حالت دفنش كنيد.
مرد برگشت ولي متوجه شد كه سواري از پشت سر مي‌تازد و به سمت او مي‌آيد. وقتي سوار نزديك او رسيد گفت: اي مرد، شيخ فرمود: شكم زن را شكافته و طفل را بيرون بياوريد و سپس جنازه را به خاك بسپاريد. مرد روستايي طبق دستور عمل كرد و كودك زنده ماند.
چند سال بعد كه مرد روستايي دوباره خدمت شيخ مفيد رسيد در مورد آن كودك سخن گفت و اشتباه شيخ را يادآور شد.
در اين هنگام، شيخ متوجه خطاي خود شد و فهميد كه امام عصر(عجل الله تعالی فرجه الشریف) فتواي او را تصحيح كرده‌اند. بسيار ناراحت شد و تصميم گرفت ديگر فتوي ندهد. اما از ناحيه‌ي مقدسه حضرت توقيعي براي او صادر شد كه بر شماست فتوا دادن و بر ماست كه نگذاريم شما خطا كنيد. پس از صدور اين توقيع، شيخ مفيد بار ديگر بر مسند فتوا نشست.
برگرفته از شيوه هاي ياري قائم آل‌محمد و بركات حضرت ولي‌عصر
با تصرف و تلخيص