زندگی بدون امام، هم نشینی با شیطان است، مؤیّد این کلام آیه ی 36سوره ی زخرف می باشد که می فرماید: « وَ مَنْ يَعْشُ عَنْ ذِكْرِ الرَّحْمنِ نُقَيِّضْ لَهُ شَيْطاناً فَهُوَ لَهُ قَرين» هر کس از ذکر خداوند رحمن روی برگرداند، شیطان را بر او مسلط می کنیم تا هم نشین او گردد.
طبق این آیه ی شریفه، شیطان بر کسانی تسلط می یابد که از یاد و ذکر پروردگار روبر می گردانند. قطعا اعراض از یاد حق تعالی آدمی را در وادی نافرمانی و معصیت پروردگار وارد می سازد که مستحق چنین عقوبتی می گردد، حال این سوال مطرح می شود که منظور از ذکرالله کیست؟
برای پاسخ به این سوال گوش جان به کلام پیشوای مومنان علی (علیه السلام) می نهیم، که درتفسیر آیه ی شریفه می فرمایند: کسی که به گناه و معصیت رو کند، از ذکرالله رو برگردانده و فردی که تمسک به کسی که خداوند تبارک و تعالی امر به اطاعت از او نموده را ترک کند، پس شیطان بر او مسلط شده و هم نشین او می شود.1
از فرمایش حضرت علی (علیه السلام) در می یابیم که ذکر الله ، در واقع فرمانبری از کسانی است که خداوند همگان را به تمسک و اطاعت از آن ها فرمان داده است. حال این حقیقت را در کنار این آیه ی گران قدر قرار دهید که می فرماید: «يا أَيُّهَا الَّذينَ آمَنُوا أَطيعُوا اللَّهَ وَ أَطيعُوا الرَّسُولَ وَ أُولِي الْأَمْرِ مِنْكُم 2 » از خداوند اطاعت نمایید و از رسول وصاحبان امرتان پیروی کنید. رسول خدا (صلی الله علیه و اله و سلم) در پاسخ جابربن عبدالله انصاری که پرسید اولی الامر کیانند؟ فرمود: « انها جانشینان من اند. نخستین ایشان علی بن ابی طالب است. سپس حسن، بعد حسین،و در ادامه از تک تک امامان نام بردند.3
می بینیم که طبق این آیه خداوند اطاعت از پیامبر وائمه را بر ما واجب نموده است .
حال به نظر شما کسی که از ذکرالرحمن که پیامبر و ائمه اند رو بر گرداند، جز این است که از فرمان پروردگارش سرپیچی کرده است؟ قطعا چنین کسی اگر ولایت این بزرگواران را نپذیرد یا اطاعت آن هارا که در راستای اطاعت از پروردگار است، ترک کند مستحق عقوبتی بزرگ است.
باید بدانیم پروردگار عالم چنان به این ذوات مقدسه محبت و عنایت دارد که هر گونه روگردانی یا کوتاهی در امر پذیرش ولایت و اطاعت از آن بزرگان را نخواهد پذیرفت و عقوبتی چونان هم نشینی با شیطان ملعون برای آنان را در دنیا و آخرت پیش بینی نموده است. و چه بد فرجامی است عاقبت چنین افرادی!
پی نوشت ها
1 - کنزالدقائق ج13،ص146
2 - نساء/60
3 - کمال الدین(253:1،ح3)