شما به هنگام روي آوردن سختيها و شدائد زندگي به چه كسي پناه ميبريد؟ در گرفتاريهاي زندگي از چه كسي كمك ميخواهيد كه مشگلگشايتان باشد؟ زماني كه بلاها سايهي خود را بر شما يا عزيزانتان ميگستراند كدام ملجأ را به ياري ميطلبيد كه بدون هيچ منت يا چشمداشتي به ياريتان شتابد؟
هيچ ميدانيد كه ما فريادرسي داريم مهربان، پناهگاهي داريم مطمئن و مشكلگشايي داريم توانا، عزيزي كه همواره آغوش مهربانش به رويمان باز است و دستان توانمندش آمادهي گرهگشايي .
صاحب زمين و زمان، مولايمان حضرت مهدي عجلاللهتعالي فرجهالشريف هم او كه پناه همهي بندگان خداست، گسترهي اين مهر تا بدانجاست كه گاهي بر سر مخالفين نيز سايه افكنده است! زيرا او پناهگاه كسي است كه به او پناه آورد.1 يكي از القاب شريف آن حضرت«غوث» به معناي فريادرس است.2 كافي است در مشكلات دست توسل و گدايي به سويش دراز كنيم و او را به ياري طلبيم و قلبمان را متوجه رأفت و رحمت بيكرانش نمائيم، آنگاه خواهيم ديد كه او با امدادهاي غيبي و الهامات خاصش ما را به راستي و حقيقت رهنمون ميسازد و گره از كار ما ميگشايد.
بياييد در اين عصر تيرهوتار فتنهها چنگ به دامان او زنيم و او را ملجأ و پناهگاه اصلي خود در ناملايمات زندگي قرار دهيم، باشد كه معرفت او در جانهايمان افزون گردد. انشاءالله
پی نوشت ها
1- قال الصادق عليهالسلام:نحنُ كهفٌ يَمن الْتَجأ اِلَينا (بحارالانوار50/299،باب3)
2- والغوث و الرحمةُ الواسعه (مفاتيحالجنان، زيارت آلياسين)