اي ماه پنهان عالم! در اين روزگار سرد و تاريك غيبت، كه طوفان شرك و بيديني و فساد و جنايت عالمگير گشته . آتش ظلم و ستم نيز در ميان انسانهاي مظلوم و بيگناه دنيا شعلهور شده است، آمده ايم تا ميهمان و پناهنده به تو شويم.
مولاي غريبمان! در اين زمان كه طبق فرمودههاي هشتمين خورشيد ولايت حضرت عليبنموسيالرضا عليهالسلام، زمان گريه اهل آسمان و زمين است، دورهاي كه اهل درد، از گم كردن امام زمانشان، غمگين و افسرده خاطرند و شادي و خوشحالي نميبينند، روزگاري كه غم امام غائب از قلب شيعيان ايشان بيرون نميرود و زندگي آنها با غم و اندوه بر غيبت امام زمانشان عجين است، آمدهايم تا نداي «الغوث يا صاحب الزمان» خود را در همهي آفاق منتشر كنيم و بگوئيم كه منتظرانت در انتظار آمدنت شب و روز ندارند و خسته از ظلمت و تيرگي شب غيبت چشم به افق دوختهاند و طلوع آخرين خورشيد ولايت را آرزو ميكنند چرا كه تنها و تنها نداي ملكوتي ظهور شماست كه دلهاي اندوهناك و سوختهي مؤمنان را تسلي ميبخشد و حزن و گرفتاريشان را پايان ميدهد.
پس به دامان پر مهرت چنگ ميزنيم و از اقيانوس عفوت، طلب بخشش مينمائيم و از شما پدر مهربان خود ميخواهيم،ياريمان نمايي كه تا هنگامهي ظهور شيرينتان دل در گرو محبتت داشته باشيم و ثابتقدم در راهتان جانفشاني نمائيم.
به اميد پايانشبسياه غيبت و رسيدن هر چه زودتر دوران تابناك ظهور لحظهشماري ميكنيم.