پيش از اين ياد كرديم كه انتظار هم حافظ ابعاد عقيدتي مكتب است و هم حافظ ابعاد عملي آن. در اينجا به چند بعد از ابعاد عملي اشاره ميكنيم.
1- بعد دينداري
از ويژگيهاي انسان منتظر، دينداري است و ديانت پيشگي. جز اين نميتوان تصور كرد. انسان در دوران غيبت بايد مراقبت بيشتر به امر دين خود و به دينداري و صحت اعمال خود بپردازد و از هرگونه سستي، انحراف و فتور دوري گزيند و اگر ابتلايي يافت، به زودي بازگردد و به امام توجه و توسل جويد. امام صادق عليهالسلام ميفرمايند: براي صاحبالامر غيبتي طولاني است. در اين دوران هر كسي بايد تقوي پيشه سازد و چنگ در دين خود زند.
2- بعد پارسايي
انسان منتظر حكومت عليوار مهدي موعود، علاوه بر تدين و تقوي، بايد پارسا باشد و خود را آنچنان كه آن پيشوا دوست دارد، بسازد و بدارد و به او و ياران او شباهت پيدا كند تا به لطف خدا در شمار آنان به حساب آيد. امام باقر عليهالسلام ميفرمايد: تقوي پيشه سازيد و بار سنگين انتظار را به كمك ورع و پارسايي به منزل رسانيد و با كوشش بسيار در عبادت و اطاعت خدا.
هر يك از شما دينداران، هنگامي غرق شادماني ميشويد كه به آستانهي ورود به جهان ديگر پا نهيد و دورهي دنيا را سپري كنيد. آنجا چشمانتان به نعمت الهي و كرامت خدايي و بهشت جاوداني روشن ميگردد. آنجاست كه همهي اندوهها از ميان ميرود و آنجاست كه ميبينيد راهي كه شما پيمودهايد حق بوده است و راهي كه مخالفان شما پيمودهاند، باطل....
3- بعد تقيد مكتبي
يكي از ابعاد مهم در فلسفهي عالي تشيع، تقيّد دقيق به مكتب و خط مكتب است. در صخرهي استوار اعتقادات شيعي، هيچ خراشي و رگهاي غيراصيل پذيرفته نيست. تولي و تبري همين است. متابعت عاشقانه از حق و رهبر حق و مخالفت خصمانه با ناحق و رهبر ناحق. اين تقيد مكتبي و صلابت اعتقادي و حماسهداري ديني از ويژگي هاي رهروان راه سرخ تشيع پايدار علوي است اين شعار شيعه است در طول تاريخ در ميدانهاي نبرد و در تبعيدها و زندانها ، در خونها و حماسهها، در آتشها و شعلهها .... و چنين خواهد بود تا آن هنگام كه اين فرياد جهانگير گردد. انسانيت و رعايت ارزش انسان، تنها و تنها در تعاليم علي و آلعلي جلوه گراست و انسان آگاه از اين تعاليم ، فدايي اين راه است و دشمن هر راه ديگر، دوستي علي و آلعلي، دوستي انسان و انسانيت است و دشمني با علي و آلعلي، دشمني با انسان و انسانيت.
و انسان منتظر مهدي آلمحمد(صلی الله علیهم اجمعین) چنين است. در خط آنان است و جدا و بدور و بلكه خصم هر راه ديگر. اين است كه پيامبر اكرم (صلی الله علیه و آله و سلم) ميفرمايد: خوشا به حال منتظراني كه حضور قائم برسند، آنان كه پيش از قيام او نيز پيرو اويند، با دوست او عاشقانه دوستند و موافق و با دشمن او خصمانه دشمننند و مخالف.
4- بعد امر به معروف و نهي از منكر
يكي از تكاليف عمدهِ ديني، امر به معروف و نهي از منكر است. با اين دو عمل است كه احكام و فرايض الهي برقرار ميماند و جامعهي ديني از انحراف ميرهد و ميدانيم كه رضا و خشنودي حضرت مهدي عليهالسلام در آن است كه «معروف» عملي شود و «منكر» ترك گردد. بنابراين ، انسان منتظر، نميتواند در اينباره بيتفاوت باشد.
بزرگترين امر كننده به معروف و نهي كننده از منكر، در روزگار ظهور، خود حضرت است. پس چگونه ممكن است كه جامعه منتظر، خشنودي مهدي را نخواهد و در اين بعد، به مهدي (عجل الله تعالی فرجه الشریف) اقتدا نكند و او تشبّه نجويد؟ اين امر بايد مشخصهي عمدهي انتظار باشد و سيماي آشكار جامعه منتظر.